Mijn Verhaal

Twintig jaar lang heeft trauma mijn leven gesaboteerd. Ik was pas negen jaar toen ik mijn zus verloor door een tragisch ongeval waar ik samen met mijn vader en broer getuige van was. Ons gezin klapte keihard uit elkaar, het was ieder voor zich. Om mezelf staande te kunnen houden trok ik een muur op. Dit resulteerde in depressie, eetstoornissen, een laag zelfbeeld en uitschakeling van mijn gevoel.

​

Pas na jaren besefte ik dat alleen door het laten zakken van dat pantser de wonden uit mijn verleden konden genezen. Het was pittig, omdat ik het belangrijkste wat hiervoor nodig was fundamenteel miste, en ook niet kende: vertrouwen in mijzelf. Luisteren naar mijn eigen stem. Het toelaten en leren VOELEN van emoties. Ik had mezelf juist aangeleerd om mijn innerlijk weg te stoppen, en vooral te doen wat anderen van me wilden, er desnoods over te liegen of het glad te strijken met mooie woorden. Als er nooit reden was voor confrontatie, dan kon niemand aan mijn muur komen. Maar intussen zakte ik steeds dieper weg.

​

Tot ik niet langer kon. Ik voelde me willoos, moe van alles, had altijd buikpijn, altijd tegen de stroom opzwemmend met dat eeuwige stemmetje in mijn hoofd “Je kan het toch niet, je zal nooit goed genoeg zijn… “

Ik was op.

 

Dus waagde ik de sprong. Ik stapte achter mijn muur vandaan en gevoelens van paniek, verdriet en angst kwamen allemaal, maar ook vriendschap, geluk, herkenning en steun. En dat was een openbaring! Ik ging pas op mijn 36ste voor het eerst in therapie, waar ik binnen no-time sterk verbeterde, en sinds ik RTT vond, voelde dat als een schone lei. Een nieuw begin!

 

Ik ben nu op mijn 41ste gelukkiger, rustiger en stabieler dan ooit. Ik heb een prachtig leven opgebouwd met een fantastische man en twee kinderen. Ik kan op mezelf bouwen en vertrouwen, en als er een shitstorm over me heen komt, dan steun ik mezelf onvoorwaardelijk.

​

En als ik het kan, dan kan jij het ook!

 

Ik weet hoe het voelt om zo diep in de put te zitten dat je het grondwater proeft. Ik weet wat het is om je lichaam te haten, om niet normaal met eten te kunnen omgaan, en altijd ergens pijn te hebben. Ik ken als geen ander dat kritische stemmetje dat je tot het uiterste drijft.

Toch is het niet hoe we horen te zijn, en hoe we ooit ter wereld kwamen.

 

We komen allemaal ter wereld met het volle vertrouwen geliefd, verzorgd en gesteund te worden. We vallen wel duizend keer op onze pamper-billen als we leren lopen, en toch blijven we het proberen, omdat we dat vertrouwen van nature in ons hebben. We leren lopen, praten en nog veel meer, en we weten hoe bewonderingswaardig snel en goed dat gaat! Maar ieder kind zal aan zichzelf gaan twijfelen als het door ervaringen steeds genegeerd of afgewezen wordt. Het zal een negatieve overtuiging steeds makkelijker gaan voorspellen, herkennen, en bevestigen.

​

Het is mijn missie je weer te verbinden met dit natuurlijke vertrouwen, zodat je niet meer wordt bepaald door een aangeleerd hatelijk stemmetje.

Tijdens het traject met mij leer je dagelijks een gezond gesprek te voeren met jezelf en hoe je zo weer je in-eigen vriend, coach en supporter wordt, die jou altijd steunt met alles wat hierbij hoort: the good, the bad and the ugly. Ik heb de magie die hierdoor ontstaat al zo vaak meegemaakt – te beginnen bij mijzelf- dat ik absoluut durf te zeggen: Jij kan dit ook!